پیدایش فرش دستباف و تاریخچه آن در ایران

فرش واژه ای عربی است که به معنای زمین می باشد,ودر زبان فارسی دارای مفاهیمی چون گسترده شده,زیرانداز و کف پوش می باشد,با توجه به تعریف فوق مفاهیمی چون گلیم,نمد,زیلو,فرش ماشینی,دستباف,را می توان فرش دانست.

مشخصات فرش دستباف:

فرش دستباف دارای سه مشخصه زیر می باشد:

۱-دارای تاروپود باشد,

۲-پرز داشته باشد,

۳-پرزها دور تارها گره خورده باشند,

انواع فرش:

    از لحاظ مواد مصرف شده در فرش می توان فرش دستباف را در ۵گروه زیر طبقه بندی کرد,

۱-فرش پشمی:

به فرشی که تارو پود آن از جنس پنبه و پرز آن پشمی باشد می گویند,لازم به ذکر است که در میان ایلات و عشایر به جای نخ پنبه از پشم استفاده می شود,

۲-فرش تمام ابریشم:

به فرش هایی که‌ پرز و چله آن از ابریشم باشد,تمام ابریشم گویند.

۳-فرش گل ابریشم:

در این گونه فرش ها در نقش ها و دور حاشیه ها به جای پرز پشمی از ابریشمی  استفاده می شودومعمولا چله این گونه فرش ها از ابریشم است,

۴-فرش کف ابریشم:

در زمینه این گونه فرش ها به جای پرز پشمی از پرز ابریشم استفاده می شود

۵-فرش سوف:

نوعی قالی است که زمینه آن از پود ضخیم و نازک تشکیل شده و نقش گل و بوته ها پرزدار می باشد,

از لحاظ ابعاد فرش دستباف به ۷نوع تقسیم می شود:قالی,قالیچه,کلگی,کناره,ذرع و نیم ذرع و چارک,پشتی,پادری